21

قالبمو عوض کردم ،نشستم از اول پستامو خوندم

همش ناراحت و کسل بودم بابت رابطه ای که داشتم

همش از خدا میخواستم زندگی تموم بشه ، خسته بودم و دل شکسته از این همه بی توجهی و بی اهمیتی... خسته بودم از یه طرفه رفتن

رابطه ای که عجیب شروع شد و در طولش مدام داغون و خسته بودم، به بدترین شکل هم تموم شد.... اما مشکلی نیس

حکمتی داشته.... 

الان بعد از یک سال و هشت ماه فهمیدم چیزی که اذیتت میکنه باید بذاری کنار... گرچه اون منو گذاشت اما منم میتونم فکرشو بذارم کنار.... میتونم زندگی جدیدمو شروع کنم و خوشبخت بشم... میتونم خوشحالی رو برگردونم اما نباید یادم بره... خودم و روحم واجب تر از هر آدم موقتیه... 

امیدوارم اتفاقای جدید و تازه رخ بدن.... 

پ. ن:

وقتی توی رنج و سختی قرار میگیریم، نگیم خدایا چرا من؟! همون طور که وقتی شاد و خوشحال و خوشبختیم بهش نمیگیم خدایا چرا من!