چه زود شد آخر شهریور
چه زود داره پاییز دوس داشتنی من میاد
فصل مورد علاقه ی من در تمااااااام زندگیم
پادشاه فصلاست... چیز کمی نیس
خدا حفظش کنه برامون که تنها دلخوشیم همینه...
روزگار شما چطور میگذره؟
عالی؟
خوب؟
متوسط؟
بد؟
هر چی هست بگید خدا رو شکر...
خودش معجزه میکنه حتی به اندازه ی ثانیه ای خوش...
الهی که معجزه کنه ...
تاسوعاست و من حرفی ندارم...
قاعدتاً فردا هم عاشوراست و باز حرفی ندارم...
حال دلمون معنوی و پاک
دعاهامون مستجاب
روزگارمون کم کم بر وفق مراد...
خیلی وقت بود نیومده بودم اینجا
روزا داره مث برق و باد میگذره اما هیچ تحول سنگینی به جز گرونی و بیچارگی توی زندگیم رخ نداده
نمیدونم کی قراره همه چیز متحول بشه اما این روزا فقط به یه خواب عمیییییق و ابدی نیاز دارم
انقد از همه چیز و همه کس خستم که دیگه جون ندارم... نا ندارم...
تموم بشه
فقط بریم اونور پیش کسایی که زودتر از ما هجرت کردن باشیم و باهاشون حرف بزنیم بگیم و بخندیم. اونا توو قید و بند هیچی نیستن... مشکل مادی ندارن... همه ی مشکلاتی که دارن معنویه... جسمی و مالی و مادی نیس....
خلاصه این که زندگی فعلا بر وفق مراد نمیچرخه....
حالا کی بشه تا به ساز دل منم برقصه....
ای روزگار
یاد گرفتم دیگه بلند بلند آرزوها و خواسته هامو بیان نکنم
یاد گرفتم فقط توی دلم بگم و یه لبخند ملیح بزنم و ازش بگذرم
اینجوری با این کار دیگه میسپرمش به خدا و خودش هر وقت بخواد اونم توی لحظه ای که من منتظرش نیستم برام اجابتش میکنه.
حداقل چند بار توی چند موضوع این اتفاق رخ داده
نمیدونم درمورد اتفاقای بزرگ زندگیمم این اصل جواب میده یا نه ولی امتحانش ضرر نداره
مثلاً پارسال خیلی دلم میخواست جور میشد دوباره فیلم سوپراستار رو میدیدم... یه بار داشتم کانالای ماهواره رو بالا پایین میکردم یهو دیدم یه شبکه داره میذارتش. خیلی خوشحال شدم گفتم کاش از خدا یه چیز دیگه خواسته بودم :)
دوباره دو سه هفته پیش دلم هوس فیلم دلشکسته کرده بود و از قضا همون شد و یه کانالی گذاشتش و من باز ذوق و همون حرفا....
هفته ی پیشم از کلاس داشتم برمیگشتم خونه با خودم گفتم کاش مامان امروز کته گوجه درست کرده باشه و خوشبختانه با صحنه ی مورد علاقم مواجه شدم و زندگی به کامم شد
نمیدونم چی بگم ولی ای کاش خواست خدا همونی باشه که خودش به دلمون انداخته... خودش همه چیزو رو به راه و درست کنه و ما رو به مراد دل برسونه....
الهی آمین
هر چی بشه حکمته...
#######################
امشب
دریاها سیاه‌اند
باد زمزمه‌گر سیاه است
پرنده و گیلاس‌ها سیاه‌اند
دل من روشن است
تو خواهی آمد
((شمس لنگرودی))
دوست داشتن آدم ها را می توان
از توجه آنها فهمید
وگرنه
حرف را که
همه می توانند بزنند
((پائولو کوئیلو))
بعضی وقتا متوجه نمیشم چرا آدمای بی ذوق و بی احساس هنوز زنده هستن و دارن زندگی میکنن؟ چرا نفس میکشن وقتی هیچ حسی ندارن که منتقل کنن به جهان اطراف؟
سر تاسر وجودشون موج منفی و سردی و بی روحی فرا گرفته
کل زندگیشونم شده ناله و نق زدن و گله کردن
حالا بماند که منم میام اینجا ناله میکنم اما واقعاً با کوچیکترین چیزا ذوق میکنم و سرحال میشم
اما یه عده حتی با بزرگترین اتفاقای زندگیشونم حال نمیکنن و خیلی عادی برخورد میکنن
میخوان بگن ما خیلی های کلاس تشریف داریم زندگی واسمون طبیعی پیش میره و منتظر این چیزا بودیم
بوزینه ها! دلم میخواد فحش بدم اصن
چوب خشکای ملخی...
حقشونه هر چی میگم...
ایشششششش
خدایا هر چی با ذوقه بردی
یه مشت بی روح و کرخت باقی گذاشتی
ما هم که حس و ذوق داریم بین اینا داریم تلف میشیم
نگاهی بنداز این پایینا... لطفاً
+++++++++++++++++++++++
شگفت‌‌انگیزیِ زندگی
با آگاهی به ناپایداری‌اش
در جرات ِتو شدن
در شجاعت ِمن شدن
در شهامت ِشادی شدن
در روح ِشوخی
در شادی ِبی پایان ِخنده
در قدرت ِتحمل ِدرد
نهفته است
((مارگوت بیکل))
ترجمه: احمد شاملو