42

شب تولدشه

باهم نیستیم... دلم گرفته

خیلی دلتنگشم

همه چیز عجیب اتفاق افتاد... 

در عجبم بدجووووور 

براش کادو تولد نخریدم... باهاش قرار ملاقات نذاشتم... با این که نیستش اما بابت همه ی این کارای نکرده استرس دارم...  :( 

نمیخوام فکر کنه بی تفاوتم... بی توجهم... 

نمیخوام فکر کنه فراموشش کردم... گرچه خودش این کارو کرده... 

یعنی فردا کی براش تولد میگیره؟  کی از ته دلش بهش تبریک میگه؟ 

کی خوشحالش میکنه؟  کی کنارشه؟!  

کی براش آرزوهای خوب خوب میکنه؟  کی بغلش میکنه و میبوسدش؟ 

با این فکرا فقط خودمو دیوونه میکنم اما واقعا به فکرشم... 

برام مهم بوده و هست... براش کم نذاشتم... نمیخوام بهش بد بگذره... 

کاش فردا بهش خوش بگذره و خوشحال باشه

کاش فردا شده حتی خیلی کم یادی ازم بکنه.... 

کاش فردا یادش بیاد منم بودم یه روزی توی زندگیش، کنارش... 

کاش فردا .... 

دلم شکست... کاش دل هیچ کس نشکنه...