83

یه فکر بد و حس ناراحتی که این روزا بیشتر از همیشه درگیرش شدم اینه که مدام فکر میکنم، نه فکر نمیکنم مطمئنم که بود و نبودم براش مهم نیست. اگر نباشم، اگر روزی همه چیز تموم بشه یا حتی اگر روزی بمیرم، خیلی عادی به زندگیش ادامه میده

این مورد بی تفاوتی یکی از اون مورداست که روانشناسا مدام در موردش حرف میزنن اما من خودم همه چیزو قبول کردم .همه چیزو نسبت به این شخص پذیرفتم حتی بی تفاوت بودنش .

دوسش دارم... خیلی.. .فکرای بد نسبت به کسی که دوسش داری خیلی ناراحت کننده هستن .وقتی از دستت کاری برنمیاد فقط میتونی ناراحت باشی، این دوره ی غم رو پشت سر بذاری و دوباره به زندگی برگردی .اما نمیخوام به روانشناسا اهمیت بدم که توی این وقتا فقط میگن بیا بیرون و خودتو خلاص کن. عشق و دل این چیزا حالیش نیست. بیخیال هر چیزی... بیخیال حرف هر کسی... همین که هست خوبه. حتی اگر اهمیت نده. تازه اگر این بره و دیگه نباشه ،اهمیت هیچکس به دل نمیشینه چون اونی که باید نیست... چون تو فقط یه نفرو توی دلت داری و بقیه هیچ مفهوم و جایگاهی برات ندارن. حتی اگر حست عاقبت یه روزی بعد از نبودنش دیگه تموم بشه بازم انقد خسته ای از همه چیز که دیگه دل نمیدی ،دل نمیبندی، اعتماد نمیکنی. . وقتی اونی که دلت میخواست نموند، بقیه هم موندنی نیستن .. دیگه هیچی اون ارزشی رو که باید نداره.... 

دلم و فکرم خیلی پره... خیلی .. .

کاش خالی بشن یا بتونم خالیشون کنم

یا حداقل جون و زندگی من خالی بشه و تمام... :(

من فقط خستم.. .حسااااااابی 

امشب دوتا پست گذاشتم چون هیچ راه و هیچ جای دیگه ای واسه تخلیه خودم نداشتم ...  

اوففففف