106

وقتی وارد رابطه میشیم یا وقتی که ازدواج میکنیم، وقتی دیگه تعهد و تعلق پیدا میکنیم نسبت به یه شخص دیگه، وقتی مسئولیت دار میشیم، خیلی مسخرست خیلی مضحکه که وقتی طرفمون ناراحته، عمیقاً غصه داره خودمون از زیر بار مسئولیت شونه خالی کنیم و حوالش کنیم به فلان روان شناس یا به فلان کتاب و بگیم برو مقاله هاش یا وویساشو گوش کن خوب میشی... 

وقتی آدم همچین چیزی میشنوه فقط تنها چیزی که میاد توی ذهنش اینه که شاید بهتر بود هیچوقت با تو آشنا نمیشدم هیچوقت توی رابطه نمیومدم یا هیچوقت ازدواج نمیکردم باهات که حالا توی همچین شرایطی که من فقط به خودت نیاز دارم، با خیال راحت( و به خیال خودت که چه کار توپی کردم راهنماییش کردم بره مشکلشو حل کنه) منو پرت نکنی سمت کسی یا چیزی... 

توی رابطه ی دوستی میشه یکیو سر همچین مسئله ای گذاشت کنار چون این شخص هیچوقت پای درد دلت نمیشینه، هیچوقت بهت اهمیت نمیده براش مهم نیستی وگرنه حتی اگر واقعاً ازش کاری برنمیومد بازم سعی میکرد حرفاتو گوش کنه آرومت کنه بعد راه حل بهت بده. اما نمیدونم توی قضیه ی ازدواج اگر از کسی همچین موردی رو ببینیم میشه سر این مورد ازش جدا شد و طلاق گرفت یا نه؟! نمیدونم میشه توی این مسئله باهاش صحبت کرد و به مشاور رجوع کرد و کمک گرفت یا سریع نا امید بشیم ازش و بگیم خداحافظ...؟ 

به نظر شما چه میشه کرد؟اگر دو نفر برن پیش مشاور آیا امکان عوض شدن و خودساختگی واسه این فرد وجود داره؟ 

من خودم شخصاً توی همچین موقعیتی نیستم اما برام سواله که با همچین آدمی اگر شریک زندگیمون باشه چیکار باید بکنیم؟! 

من فقط میدونم که خیلی سخته یکیو داشته باشی اما مسئولیت خودشو ندونه و قبولش نکنه و هیچوقتم برات اون وقت و اهمیت و ارزشی که باید قائل نیست اما کماکان داره باهات پیش میاد.

عاقبت این روزا تموم میشه و حتی خود رابطه هم تموم میشه اما میدونم که یه سری رفتارا و حرفا هیچوقت فراموش نمیشن. یه سری ناراحتی و غصه هایی که توی یه روزایی به وجود اومدن هرگز از یاد نمیرن و بعضی وقتا واقعاً آدما به گذشته هاشون نگاه میکنن و نمیخندن به ناراحتیایی که داشتن، بلکه به فکر فرو میرن و شاید کمی دلشون بگیره از این که چه روزایی رو با ناراحتی و غصه سپری کردن اما اون روز هیچکس نبود حتی در آغوش بگیرتشون، اشکشونو پاک کنه و حتی لحظه ای توی چشماشون نگاه کنه و بگه غصه نخور درست میشه... 

آدما فراموشکار نیستن، فقط بیخیال میشن... ولی بازم یه روزی یادشون میاد و بر خلاف کلیشه ای که باب شده که به گذشته و اشکات میخندی، میشه گفت به سکوت عمیقی دچار میشن... 

اطرافیانتون رو به سکوت عمیق گرفتار نکنین

عزیزترین آدمای زندگیتونو بیخیال نشین 

همدیگه رو دوس داشته باشین. اگر توی رابطه هستین اگر ازدواج کردین همین امروز مشکلاتتونو حل کنین صحبت کنین و از بودن در کنار هم لذت ببرین 

به همدیگه عشق بورزین و نذارین کسی از نبودنتون اذیت بشه... نذارین کسی به خاطر عشقی که بهتون داره آب توو دلش تکون بخوره... 

قدر همدیگه رو بدونین ...آدما موندگار نیستن لحظه های خوش ابدی نیستن و حتی لحظه های بدی هم تموم میشن. ولی تحت هر شرایطی کنار هم باشین و تکیه گاه باشین... به معنای واقعی کلمه حامی باشین... 

خدا هوای هممونو داره... 

خزان هم با سرود برگ ریزان عالمی دارد

چه جای من که از سردی و خاموشی زمستانم

((شهریار))