117

به تازگی ،رمان بهبود اثر جوآن سیلبر رو تموم کردم... 

از این که رمانام زود تموم میشن ناراحتم البته خب مقصر خودمم که یه پشت میشینم پای کتاب و تمومش میکنم و دیگه هیچی نمیمونه تا آخر ماه بخونم. البته کتاب چهار جلدی تاریخ کامل ایران رو که دهه ی هشتاد گرفتم و هیچوقت تمومش نکردم شروع کردم تا توی وقت بی رمانی بخونمش بلکه اطلاعاتم بیشتر بشه نسبت به مملکت و تاریخ و تمدنم... 

رمان بهبود رمان خوبیه... به آدمایی که اسمشون توی رمان آورده شده خوب پرداخته شده یعنی تا اونجایی که لازم هست از هر کسی که باهاش مواجه میشی شناخت کلی و کافی پیدا میکنی... 

دقیقاً به قول اون بزرگی که گفته وقتی کتاب میخونی با زندگیای مختلفی آشنا میشی و تجربه های جدیدی کسب میکنی، منم با خوندن رمان و دیدن فیلم دارم به خیلی چیزا پی میبرم که با خودم میگم کاش این وقت رمان و فیلم رو زودتر داشتم تا یکم مسائلو بهتر بفهمم و درک کنم... با دیدن هر فیلم دلم میگیره. با خوندن هر رمان میفهمم منم با این شرایطم تنها نیستم و شاید خیلیا توی دنیا اینجوری باشن با این تفاوت که توی ایران خیلی راحت قضاوت میشی و برچسب میگیری اما خارج از ایران اوضاع اینطوری نیس و هر کس سرش توی زندگی خودشه. نهایتن تهش اگر بخوان کمکی کنن سعی میکنن راهنمایی درستی بکنن نه مث حسودا و بخیلای ما راه غلط نشون بدن و از نابود شدن طرف کیف کنن. گرچه خب اونی هم که اهمیت میده به اینجور آدما بی تقصیر نیست و نباید اجازه بدیم کسی واسمون تعیین تکلیف کنه یا درمورد زندگیمون نظر بده... 

خلاصه که دارم وارد مرحله ی جدیدی توی زندگیم میشم. مرحله ای که خودم متوجه خیلی از تغییرا شدم. توی 27 سالگی باشی و متوجه خیلی چیزا بشی، به نظرم میتونه خودش موهبت بزرگی باشه.... 

بازم خدا رو شکر... 

شماها هم فیلم و کتاب بخونین ...خیلی خوبه 

شادی همچون آب

معجزه ای ساده و هر روزه است

اما درست مثل آب نادیده اش می گیریم

((نیکوس کازانتزاکیس))