118

این مدت همش داشتم فکر میکردم چقد خوب که خارج به دنیا نیومدم... یعنی یه کشوری مث امریکا و انگلیس و کلا  قاره ی اروپا و امریکا

چون اگر میرفتم بازیگر میشدم و یه نقش رمانتیک بهم میخورد حتماً عاشق آدم مقابلم میشدم و دلم میخواست توی دنیای واقعی هم باهاش باشم. بعد فقطم ازدواج نه دوستی و رابطه ی چند ماهه یا چند ساله... اون وقت هیچی دیگه کارم زار بود. 

از وقتی بردلی کوپر رو دیدم و باهاش آشنا شدم این فکرا به ذهنم خطور کرده. با خودم میگم مگه میشه نقش مقابل کوپر بود و حسی بهش پیدا نکرد؟! فکر میکنم این روزا هم حسی بین کوپر و گاگا به وجود اومده... ولی اگر واقعیت داشته باشه حیف کوپر... لیاقتش خیلی بیشتر از گاگا هس. 

خلاصه که ذهنم مشغول شده... 

توی اینستا وقتی عکساشونو میبینم میگم دختره ی خر شانس تا دو سال پیش گوشت میپوشید راه میرفت حالا واسه من دست کوپر رو میگیره... خدایی چرا خدا کلا چشمش روی اوناست ولی نسیمشم حتی به ما نمیخوره؟!... 

جای سوالهههههههه 

واقعا اگر روزی بمیرم میرم پیش خدا میگم از اولش بگو حکمت و قصدت از این کارا چی بوده... 

آدم دیگه خسته میشه... زندگی روتین ارزش ادامه دار بودنو نداره... 

من مانده‌ام این "گوشه‌ی" دنیا زتو محروم

دنیای تو "گرد" است ز من هیچ اثـر نیست

((کامران سمائی))